Donderdag 11 mei 2017 13:43
Joris Demmink Voormalig secretaris-generaal van justitie, Joris Demmink,
is ondanks een overweldigende hoeveelheid belastend materiaal over seksueel
misbruik van jonge jongens / pedofilie, nooit door een rechter veroordeeld.
In Den Haag zijn mannen als de dood voor Joris Demmink en houdt
iedereen de kaken stijf op elkaar, maar nu is er eindelijk bewijs dat hij onder
ede keihard heeft gelogen.
Door de jaren heen hebben wij talloze artikelen geschreven
over de voormalige topambtenaar en verantwoordelijke van Justitie, Joris
Demmink, de man die met behulp van ingehuurde witwassers zoals Peter R. de
Vries altijd de dans is ontsprongen.
Na jaren heeft het Openbaar Ministerie vorig jaar besloten
om Joris Demmink niet strafrechtelijk te vervolgen. Dit was onder andere
gebaseerd op door hem onder de afgelegde verklaringen, waarvan nu blijkt dat
hij keihard loog.
Eerst even nog iets verder terug in de tijd, naar november 2014,
toen het volgende te lezen was in het NRC.
Alsof hij slechts een bekeuring wegens foutparkeren
aanvecht. Zo schijnbaar laconiek zit de 66-jarige, voormalig hoogste justitiële
ambtenaar Joris Demmink tegenover drie magistraten in de Rotterdamse rechtbank.
De armen houdt hij onveranderlijk voor de borst gevouwen. Af en toe souffleert
Demmink zijn advocaat Harro Knijff of glimlacht. Niets wijst erop dat hier een
man zit die zijn reputatie probeert te redden omdat het Algemeen Dagblad hem,
zoals Knijff het noemde, heeft afgeschilderd "als een ongelooflijk vieze
meneer die met jonge jongens aan de slag ging". Ik heb een dikke huid,
zegt Demmink na afloop schouderophalend.
Al vijftien jaar doen hardnekkige geruchten de ronde over
de pedoseksuele activiteiten van Demmink. Nooit volgde er een publieke reactie
van de man die van 2002 tot zijn pensioen in 2012 de secretaris-generaal was
van het ministerie van Veiligheid en Justitie. Tot gisteren. Demmink zei
"parallelle werelden" waar te nemen. De realiteit waarin ik mezelf
terug vind en de werkelijkheid die me steeds vaker uit de media tegemoet waait en
waarin hij stevig ontucht pleegt met minderjarigen.
Jarenlang heeft Demmink alle publiciteit goeddeels
onbesproken. Dat veranderde toen het AD op 6 oktober 2012 opende met de kop:
'Justitiebaas had contact met pooier van jongetjes'. Het dagblad noemde
anonieme getuigen die vertelden dat Demmink begin jaren tachtig contacten
onderhouden met de Haagse pooier van minderjarige jongens, Dick Willard.
"Opeens werd er een volledige nieuwe fantasiewereld gepresenteerd",
aldus Demmink. Hij zou zijn opgetrokken met een pooier "waarvan ik van
mijn levensdagen niet had gehoord. Toen dacht ik: dit moet maar een keer zijn
afgelopen ".
Demmink is dus heel hevig in het ontkennen van het feit dat
hij ooit een Dick Willard zou hebben gekend (redactie: een van onze medewerkers
was aanwezig bij de betreffende zitting en kan beamen dat het klopt dat Demmink
heel ontkennend antwoordde toen hem werd gevraagd of hij Dick Willard kende).
Niet alleen dat, hij zei dat hij van zijn levensdagen nog nooit van die naam had
gehoord.
Bovenstaande komt uit een civiele zaak tegen het AD waar
Demmink schadevergoeding eist, het soort zaak waar mensen in de regel niet
onder de staat staan en er lustig op los mag / kan liegen, in strafzaken ligt
dat iets anders.
Daar sta je wel degelijk onder ede en dus ook Demmink bij
de rechtbank vorig jaar op 3 juni 2016.
Hier volgt een letterlijk verslag van het eerste deel van
die zitting:
3 juni. 2016: Demmink komt binnen de Rechtszaal binnen.
Demmink legt de belofte af. Heeft Demmink zich voorbereid ?: "Ik heb
gisteren de verzoekschrift van De Witte doorgenomen." En: "Ik lees de
krant" Heb je beroepshalve gehad met bestrijden jongensprostitutie?
Demmink: "Nee!" Demmink: "Toen ik directeur politie was was dat
Rijkspolitie. Die opereren uitsluitend op het platteland. Dus ik weet niets van
netwerk. "Wat is uw seksuele geaardheid? Demmink: "Dat lijkt me zo
langzamerhand wel bekend. Ik ben homoseksueel. "De Witte citeert uit
artikel AD, dat Demmink jaren 80 jaarlijks regelmatig samen met Haagse
kinderpooier Willard begint. 'Justitiebaas had contact met pooier van
jongetjes' 6-10-12 - 08:00 bron: Algemeen Dagblad. Artikel van @KoenVoskuil.
Vraag is dat juist? Demmink: "NEE!"
En met die leugen heeft Joris Demmink aantoonbaar meineed
gepleegd, want naast de getuigen zoals die in de artikel van het AD voorkomen,
is er nu een getuige die met recht een soort kroongetuige zou kunnen noemen.
Niet een voormalig slachtoffer van iemand die misschien door
iemand anders omgekocht was, maar niemand anders dan de zeer bekende en
geliefde Nederlandse auteur Yvonne Keuls.
Er zal wel geen Nederlander zijn die haar niet kent of iets
van haar werk heeft gelezen en het is Yvonne Keuls die zegt bereid te zijn om
in een rechtbank te getuigen dat de bekende kinderpooier Dick Willard en Joris
Demmink elkaar goed kenden en contact hebben gehad.
Iets over de achtergrond van Yvonne Keuls:
Schrijfster Yvonne Keuls kaartte in 1985 het probleem aan
van kindermisbruik door leden van de rechterlijke macht.
Ze deed dat met haar roman Annie Berber en het verdriet
van een tedere misdadiger. Tot en met de procureur-generaal bij de Hoge Raad,
mr. W.J.M. Berger, die - als hoogste toezichthouder op de rechtspraak - zich
openlijk afvroeg van de schrijfster "debiel" was, schoot Justitie in
de doofpotreflex. Van de roman uit 1985 is nu een heruitgave verschenen onder
de titel Rapport Tommie. Nog recent zijn Keuls op de relevantie van haar boek
bij het beoordelen van de affaire Demmink.
'Chanterende crimineeltjes'
In het nieuwe voorwoord haalt Keuls herinneringen op aan
de maatschappelijke uitstoting die haar boek voor haarzelf tot gevolg had.
Vanaf de jaren zeventig had ze zich geconfronteerd gezien met jonge,
drugsverslaafde jongens uit kinderhuizen, waar ze werden misbruikt. Zij
vertelden soms per taxi of dienstauto naar het Paleis van Justitie te worden
gebracht. Daar gebeurde dan "van alles". Later ontdekte Keuls dat het
ging om kinderrechter mr. Rueb, bestuurslid van het opvanghuis waar ze werkte.
"
Zij kennen ook Joris Demmink persoonlijk, evenals de pooier
Dick Willard die regelmatig kinderen ronselde bij het kinderopvanghuis waar
Keuls werkte.
In de onderstaande video vertelt ze rond de acht en een half
minuut hoe ze Willard en Demmink samen kwamen. Dat er geen vergissing mogelijk
is, omdat ze persoonlijk kennen.
En dat ze over dit feit in een rechtbank wil getuigen
wanneer iemand haar daartoe roept.
"Achter de Bijenkorf moest ik komen. Naar een café.
En daar zat inderdaad Demmink met Dick Willard. Ik kende ze allebei. (...) Ik
heb ze samen gezien. In een café. Samen pratend. Met mij op een meter of Vijf.
Niets gehoord. Dus ik kan ook niks vertellen over wat ze gezegd hebben. Ze
waren wel samen. Maar dan kan je nog zeggen: Ja, als je samen zit, dan hoef je
nog niet samen iets te hebben. Maar ik heb Ze zien hem weg. "Hij weet hem
niet," zegt hij, "hij kent hem niet." Dat is niet waar. Hij weet
hem wel. "
https://youtu.be/pLiW5AcLq5k
De Nederlandse volk laat met zich sollen en in slaap sussen
door betaalde beroepswitwassers zoals Peter R. de Vries, die ervoor zorgen dat
Demmink en kornuiten gewoon door kunnen gaan met feestvieren.
Zoals vorige maand, op 13 april ergens in Den Haag, toen de
volgende foto werd genomen van een feestende Joris Demmink met de voormalige
Minister van Justitie, Donner, ontmoette tussen hen in een lachende Corinne
Dettmeier.
Corinne Dettmeijer is sinds 1 oktober 2006 Nationaal
Rapporteur Mensenhandel. In 2009 werd aan haar mandaat het rapporteurschap op
het gebied van Kinderpornografie toegevoegd, die in 2012 werd vervangen en
uitgebreid naar het hele terrein van Seksueel Geweld tegen Kinderen.
Hoezo: in je gezicht?
Bron: niburu.co
