Ik lees een autobiografie van een vrouw, Emilie Carles,van 1981, een boerendochter uit Zuid Frankrijk. Op haar foto lijkt ze zeker 70, dus ze leefde haar jeugd in een andere tijd.
Nu lees ik tot mijn verbazing het volgende.
'Het was uitgesloten daar (brandwonden) een dokter voor te laten komen. En waarom ook. Voor brandwonden hadden wij een probater middel dan welk apothekerzalfje ook: de aardappel.. We sneden grote aardappels in plakken en legden die op de verbrande plekken.'
Het boek: Een soep van wilde kruiden. Seizoenen in een Franse Vallei.
ISBN 90 58310442 NUGI 301/642 Uitgeverij Balans, Amsterdam
Misschien staat er nog meer vermeldenswaardig in. Dan ren ik meteen weer naar de computer.
