27 april
2017 door Edward Morgan
Miljoenen vrouwen ondergaan hen jaarlijks, maar weinigen
zijn zich zelfs op afstand bewust van aan hoeveel gevaren ze zichzelf
blootstellen in de naam van preventie, waarvan de minste misdiagnose,
overdiagnose en de bevordering van borstkanker zelf zijn.
Een nieuwe studie gepubliceerd in de Annals of Family
Medicine genaamd, langdurige psychosociale gevolgen van de valse positieve
screening van mammografie, brengt in de voorhoede een belangrijke
onderrapportage van borst screening programma's: het zeer echte en blijvende trauma
geassocieerd met een valse positieve diagnose van borstkanker. [1]
Uit de studie bleek dat vrouwen met valse positieve
diagnoses van borstkanker, zelfs drie jaar nadat ze zonder kanker werden
verklaard, steeds meer negatieve psychosociale gevolgen hebben vergeleken met
vrouwen die normale bevindingen hadden in alle 12 psychosociale resultaten.
De psychosociale en existentiële parameters die nadelig
beïnvloed werden waren:
Neerslachtigheid
Angst
Negatieve invloed op gedrag
Negatieve invloed op slaap
Graad van zelfonderzoek van de borst
Negatieve impact op seksualiteit
Gevoel van aantrekkelijkheid
Objectief blijven
Zorgen over borstkanker
Innerlijke kalmte
Sociaal netwerk
Existentiële waarden
Wat er nog meer aan de hand is, is dat "x maanden na de
definitieve diagnose, vrouwen met valse positieve bevindingen veranderingen in
existentiële waarden en innerlijke rust ervaren, zo groot als die gerapporteerd
door vrouwen met een diagnose van borstkanker."
Met andere woorden, zelfs nadat ze "zonder kanker"
waren, waren de meetbare ongunstige psychospirituele effecten van de diagnose
trauma gelijk aan het feit dat ze borstkanker hebben.
Aangezien de cumulatieve kans op valse positieve herhaling
na 10 jaar van screening mammografie tenminste 50% [2] is, is dit een probleem
dat de gezondheid van miljoenen vrouwen ondergaat die routine borstonderzoek
doen.
De vloek van valse diagnose en 'bone-pointing'
Ook moeten we ons ervan bewust zijn dat deze waargenomen
'psychosociale' en 'existentiële' bijwerkingen niet alleen een vaag
gedefinieerde 'mentale angst' veroorzaken, maar zich vertalen in objectief
kwantificeerbare fysiologische gevolgen van een ernstige aard.
Zo werd vorig jaar een baanbrekende studie gepubliceerd in
het New England Journal of Medicine, waaruit blijkt dat op basis van gegevens
van meer dan 6 miljoen Zweden van 30 jaar en ouder het risico op zelfmoord tot
16 keer hoger is en het risico op hartverwante dood in de eerste week tot 26,9
keer hoger is dan na een positieve versus een negatieve kankerdiagnose. [3]
Dit was de eerste studie in zijn soort om te bevestigen dat
het trauma van de diagnose kan resulteren in, zoals de etymologie van het
Griekse woord trauma onthult, een 'fysieke wond'. Net zoals Aborigonal culturen
een 'rituele executie' of ' Botaanwijzer’
hadden, bekend als een Kurdaitcha die door op een bot van een
slachtoffer te wijzen met het doel hem tot de dood te vervloeken, resulteerde
in de zelf gekozen dood van de vervloekte,
herhaalt ook het moderne ritueel van de geneeskunde oude geloofsstelsels
en macht met dit verschil, dat de moderne arts, of hij het leuk vindt of niet,
een 'priester van het lichaam' is. We moeten alleen kijken naar de bekende
dialectiek van de placebo- en nocebo-effecten om deze krachtige, 'irrationele'
processen nog steeds in werking te stellen.
Miljoenen die door de screening van de borsten worden
beschadigd ondanks verzekering van het tegenovergestelde
Uit dit soort onderzoek blijkt duidelijk dat het
conventionele screeningsproces gezondheidsrisico's oplevert, zowel voor lichaam
als geest, dat de gevaarlijke risico's waar het medisch toezicht zichzelf
verantwoordelijk acht, effectief tegen verzachting kan overtreffen.
Bijvoorbeeld, volgens een baanbrekende studie gepubliceerd in november in het
New England Journal of Medicine, werden 1,3 miljoen Amerikaanse vrouwen
overdiagnoseerd en overbehandeld over de afgelopen 30 jaar. [4] Dit zijn de
'valse positieven' die nooit werden opgemerkt, waardoor onnodige bestraling,
chemotherapievergiftiging en chirurgie van ongeveer 43.000 vrouwen per jaar
plaatsvonden. Nu, wanneer u bij deze treurige statistiek voegt de miljoenen 'valse positieven' die terwijl
ze werden opgemerkt toch trauma's veroorzaakten in die vrouwen, begint het
borstonderzoek te lijken op een ware nachtmerrie van iatrogenese.
En dit staat niet eens voor de radiobiologische gevaren van
het röntgenmammografie-screeningsproces zelf, wat kan leiden tot een epidemie
van meestal onbehandelde stralingsgeïnduceerde borstkanker bij blootgestelde
populaties.
Zo is in 2006 een artikel gepubliceerd in het British
Journal of Radiobiology, getiteld "Verbeterde biologische effectiviteit
van röntgenfoto's met lage energie-effecten en implicaties voor het Britse
screeningsprogramma", geopenbaard aan het soort straling dat wordt
gebruikt op röntgenbasis borstscreening is veel meer kankerverwekkend dan
eerder werd aangenomen:
Recente radiobiologische studies hebben overtuigend
bewijs geleverd dat de röntgenstralen met lage energie zoals in mammografie
gebruikt worden ongeveer vier keer - maar mogelijk zo veel als zes keer -
effectiever zijn om mutationele schade te veroorzaken dan hogere
energie-röntgenstralen. Aangezien de huidige stralingsrisico's gebaseerd zijn
op de effecten van hoge-energie gamma-straling, impliceert dit dat de risico's
van stralingsgeïnduceerde borstkanker voor röntgenfoto's onderzocht worden door
dezelfde factor. [5]
Zelfs de protocollen voor de behandeling van borstkanker
zelf zijn onlangs bevorderend gevonden voor kanker en toenemende sterfte.
Chemotherapie en straling lijken beide de kankerstamcelpopulaties te verrijken,
die aan de basis liggen van maligniteit en invasievermogen bij borstkanker.
Vorig jaar publiceerde in feite het prestigieuze tijdschrift Cancer, een
publicatie van de Amerikaanse Kankervereniging, een studie uitgevoerd door
onderzoekers van het Department of Radiation Oncology bij het UCLA Jonsson
Comprehensive Cancer Center, waaruit blijkt dat zelfs wanneer de straling de
helft van de behandelde tumorcellen doodt , de overlevende cellen die bestand
zijn tegen behandeling, bekend als geïnduceerde stamcellen van borstkanker
(iBCSCs), een 30 keer grotere kans om hebben om tumoren te vormen dan de
niet-bestraalde borstkankercellen. Met andere woorden, de stralingsbehandeling
registreert de totale populatie van kankercellen, waardoor de valse
verschijning wordt veroorzaakt dat de behandeling werkt, maar verhoogt de
verhouding van zeer kwaadaardige cellen aan goedaardige cellen binnen die
tumor, die eventueel leidt tot de iatrogene (behandelingsgeïnduceerde) dood van
de patiënt. [6]
Wat we steeds meer in de biomedische literatuur zelf
aantonen, is dat de conventionele preventie- en behandelingsstrategie en
-protocollen voor borstkanker failliet zijn. Of vanuit het perspectief van de
meer cynische waarnemer is het enorm succesvol, omdat het miljarden dollars of
inkomsten kost door meer te produceren van wat ze beweert te vechten.
De tijd is aangebroken voor een radicale transformatie op de
manier waarop we begrijpen, screenen, voorkomen en behandelen van kanker. Het
was vroeger zo dat natuurlijke medische advocaten geen zogenaamde peer-reviewed
'bewijzen' hadden om hun intuïtieve en / of anekdotische begrip van het
menselijk lichaam in gezondheid en balans te behouden. Die tijd is voorbij.
GreenMedInfo.com heeft bijvoorbeeld meer dan 20.000 abstracten geïndexeerd ter
ondersteuning van een terugkeer naar een medisch model waar het 'alternatief'
synthetisch, invasieve, noodmodelmedicijn is, en de norm voedsel, kruiden,
mineralen, vitaminen en een veranderde levensstijl om de optimale gezondheid te
behouden, te bevorderen en te herstellen.
[1]John Brodersen, Volkert Dirk Siersma. Long-term psychosocial consequences of
false-positive screening mammography. Ann Fam Med. 2013
Mar-Apr;11(2):106-15. PMID: 23508596
[2] Rebecca A
Hubbard, Karla Kerlikowske, Chris I Flowers, Bonnie C Yankaskas, Weiwei Zhu,
Diana L Miglioretti. Cumulative probability of false-positive
recall or biopsy recommendation after 10 years of screening mammography: a
cohort study. Ann
Intern Med. 2011 Oct 18 ;155(8):481-92. PMID: 22007042
Share this:
Vertaling: Maria
