Er was eens een rijke en beroemde sultan. Hij had hemden met borduursels en zachte tapijten. Hij bezat een paleis in Modadishu, aan de oever van de Indische Oceaan, zodat hij de koele bries kon voelen. Het was gevuld met kostbare juwelen en zijde uit Arabië. In de vertrekken werd de duurste wierook gebrand, of hij er nu was of niet. Maar ondanks zijn enorme rijkdom was hij niet gelukkig. Hij begreep maar niet wat er mis was.
Hij had vele vrouwen, die altijd kibbelden, zonen die met elkaar ruzieden en dochters die liepen te pruilen. Hij kon alles kopen wat hij maar wilde, maar hij was nooit blij of tevreden. Op een ochtend, na weer een slapeloze nacht, riep hij zijn dienaren bij zich en zei: 'Ga op zoek naar een man die echt gelukkig is. Als jullie zo iemand vinden, dan moeten jullie hem naar me toe brengen. Ik wil met hem praten.'
De dienaren trokken het hele land door, en op een dag stuitten ze op een man die zingend water voor zijn enige, magere kameel uit een kleine bron aan het halen was. Neuriënd molk hij het beest, en het kleine beetje melk deelde hij met de dienaren van de sultan. Hoewel zijn maag leeg was, lachte hij en maakte hij grappen.
'Bent u een gelukkig man?", vroegen de dienaren.
'Waarom zou ik niet gelukkig zijn?' antwoordde de man.
'Alstublieft meneer, komt u mee naar het paleis van de sultan', zei de oudste dienaar. 'Mijn meester wil u ontmoeten'. De arme man stemde in en reisde van de Haud naar de grote stad Mogadishu. Zoiets had hij nog nooit gezien. Er waren zo veel mensen, zo veel kleuren, zo veel dingen die je kon ruiken en proeven.
De sultan verwende hem met heerlijk fruit en zoetigheden, richtte een overvloedig banket aan en gaf hem een geborduurde goa.
'Wat is het geheim van geluk', vroeg de sultan, gezeten op zachte kussens. De arme man wist niet wat hij moest zeggen. Zijn tong was met zijn tanden verstrikt geraakt en hij kon niet meer praten. Hij wist niet wat hem daar in de woestijn gelukkig maakte - zo voelde hij zich nu eenmaal.
De teleurgestelde sultan stuurde hem weer weg en de man keerde terug naar zijn kameel en zijn uit hout gesneden melkkom. Hij kon de pracht van het paleis van de sultan niet meer vergeten en is nooit meer gelukkig geweest.
