Ze zijn van goede wil
Gepubliceerd 29 november 2018 | Door Ans Hoornweg
Ergens in een afgelegen gebied crashte een Ufo, en daar werd razendsnel actie op ondernomen aangezien ‘de instanties’ er alles aan zullen doen om zoiets geheim te houden voor de bevolking. Binnen de kortst mogelijke tijd was er een speciale militaire eenheid ter plekke om een ruim gebied rondom deze gecrashte Ufo af te zetten, want zo konden de mensen er niet bij komen, en zou (ook) dit gebeuren zo snel mogelijk de doofpot in kunnen.
In de gecrashte Ufo zaten een paar wezens, die allemaal ongeschonden en nog in leven bleken te zijn; zij werden gevangen genomen en – samen met hun Ufo – zo snel mogelijk ‘in veiligheid’ gebracht. Deze buitenaardse wezens werden – zoals dat in het verleden al zo vaak is gebeurd – naar een supergeheime locatie getransporteerd (dit wordt gedaan omdat de machthebbers de gewone mens zo veel mogelijk onwetend willen houden over Ufo’s en buitenaardsen, want hoe minder de mensen weten hoe minder lastige vragen ze kunnen stellen).
Deze geheime locatie lag ver buiten de bewoonde wereld en werd zwaar bewaakt d.m.v. vele camera’s en militairen; ontsnappen vanuit dat complex was onmogelijk! De buitenaardse wezens die ze daar naartoe hadden gebracht zagen er mensachtig uit; ze waren lang en dun, droegen lange, zwart glimmende gewaden en allemaal hadden ze lang, zilverkleurig haar.
Er werd geprobeerd om te communiceren met deze buitenaardsen, echter zonder succes; deze wezens brachten wel klanken voort, maar die leken in niets op onze Aardse talen. Na de mislukte pogingen tot communicatie werden de buitenaardsen overgebracht naar een speciale onderzoeksruimte, met de bedoeling om ze daar – onder cameratoezicht – lichamelijk te onderzoeken.
Maar nog vóór de wetenschappers daaraan konden beginnen waren de wezens van het ene op het andere moment verdwenen uit die ruimte; het leek wel of ze volledig in het niets waren opgelost?! En dat terwijl ontsnappen vanuit dit zeer zwaar bewaakte complex absoluut onmogelijk was! Er werd gelijk groot alarm geslagen na deze verdwijning, en alle middelen werden ingezet om deze wezens zo snel mogelijk op te sporen en weer gevangen te zetten, echter zonder resultaat.
Niet veel later kwamen er vanuit de hele wereld steeds meer berichten over mensen die ‘vreemde, lange wezens met lang, zilverkleurig haar’ hadden gezien. En wat ál deze mensen vertelden – en ook heel bijzonder vonden – was dat deze wezens heel plotseling aan hen verschenen om even later weer net zo plotseling te verdwijnen?!
Op een gegeven moment verscheen er op de televisie en in alle kranten een klein meisje die vertelde dat deze wezens zich niet alleen aan haar hadden laten zien, maar dat ze ook met haar hadden ‘gesproken in haar hoofdje’. De wezens hadden haar d.m.v. gedachten overdracht verteld dat ze zich overal op de Aarde konden laten zien doordat ze zich overal konden materialiseren en dematerialiseren.
Ze hadden haar ook verteld dat ze pas zouden vertrekken op het moment dat er – wereldwijd via de media – officieel bekend gemaakt zou worden dat er vele buitenaardse wezens bestaan die van andere planeten komen. Dat de buitenaardsen onze planeet al miljoenen jaren bezoeken, en dat ze, in een heel ver verleden, de menselijke beschavingen op onze planeet Aarde hebben gesticht. Ter afsluiting lieten de buitenaardsen het meisje nogmaals weten dat zij net zo lang aan de mensen zouden blijven verschijnen totdat hun boodschap officieel was medegedeeld aan de gehele mensheid.
Mocht U, op een dag, zelf deze prachtige wezens zien of ontmoeten, heet ze dan van harte welkom, want ik zeg U: ‘Ze zijn van goede wil’.
Veel liefs, Ans
Bron: http://wakkeremensen.blogspot.com/2018/12/ze-zijn-van-goede-wil-gepubliceerd-29.html#more
