Een reactie van Nicole, teachingsofthemasters, op mijn vraag hoe ik afstand moet nemen van mijn kinderen in deze 3D-realiteit omdat dat niet de werkelijkheid is, en ik zeer aan ze gehecht ben. Nicole schreef het volgende:
Je komt naar een plek van waar meesterschap, waar je voorbij de sluier van illusie kijkt. In werkelijkheid droom je deze ervaring, inclusief jezelf als individu met bewustzijn, en interactie met die kostbare wezens die je kinderen zouden zijn, die ook een geïndividualiseerd bewustzijn lijken te hebben. In werkelijkheid zijn we niet echt hier. Het is een projectie van de geest terwijl we de droom van scheiding blijven helen. Dat gezegd hebbende, en als moeder zelf sprekend, des te meer je ze kunt vasthouden in het beeld van hen als de Christus, met andere woorden, om ze in hun puurheid te zien, als hun zuivere spirituele Zelf, zal hen ondersteunen op hun reis en zal je ook de Waarheid over jezelf leren. Met andere woorden, hoe meer je ziet dat ze medereligieuze reizigers zijn die overeenkwamen om je kind te zijn in deze incarnatie, enz., hoe minder gehechtheid je hebt aan de vorm. Het is het verschil om iets in de palm van je hand te houden, met uitgestrekte en naar buiten gerichte vingers en iets vast te houden, met je handpalm naar beneden gericht en hetzelfde voorwerp vast te grijpen met een stevige greep. Om getuige te zijn van de dans van vorm, ben ik de moeder, jij bent het kind, maar de waarheid kennend voorbij de dans. Ik hoop dat dat helpt! Liefde, Nicole
