Palestijnen nemen deel aan een protest in de 'stad van de tent' en eisen het recht op om terug te keren naar hun thuisland, ten oosten van Jabaliya, in het noorden van Gaza, op 30 maart. (Mahmoud AjourAPA-afbeeldingen)
Er is al veel geschreven en gezegd over de bloedige gebeurtenissen van de eerste Grote mars 1) van terugkeer protest op 30 maart.
Een deel ervan zal worden vergeten in het bloedvergieten van de tweede mars 2), op 6 april, die voorspelbaar gezien heeft dat Israël op dezelfde brutale manier reageert op populaire ongewapende demonstraties die het eenvoudigweg niet zal ondersteunen.
Inderdaad viel de datum van het eerste protest samen met de herdenking van Landdag 3), toen Palestijnen die protesteerden tegen landconfiscatie in Israël in 1976 werden onderworpen aan dodelijke massabesturingstactieken en zes ongewapende demonstranten werden doodgeschoten.
Op 30 maart 2018 was het resultaat nog bloediger. Veertien demonstranten stierven op de dag zelf, en anderen bezweken aan hun verwondingen in de daaropvolgende week 4), waardoor het totaal dodelijke slachtoffers op 17 kwam.
Human Rights Watch vond geen bewijs 5) van enige geloofwaardige bedreiging voor Israëlische soldaten, die opereerden onder een schiet-en-kill-beleid, gesteld door demonstranten.
Nadat er negen werden gedood tijdens protesten op 6 april, inclusief een journalist, en een andere demonstrant eerder in de week werd doodgeschoten, is het totale aantal dodelijke slachtoffers van de terugvalmars gestegen naar 27. Bijna 2000 Palestijnen raakten gewond - meer dan de helft van hen door live vuur 6) - sinds het begin van de protesten.
De demonstraties van de Grote Mars van de Terugkeer - die zullen lopen tot 15 mei, wanneer de Palestijnen de herdenking van de etnische zuivering van Palestina in 1948 herdenken, zijn geroepen om de eisen voor het recht op terugkeer van vluchtelingen te herformuleren.
Het recht op terugkeer is een probleem dat, als het überhaupt wordt aangehaald, slechts de meest vluchtige aandacht krijgt van niet-Palestijnen en in de buitenlandse en Israëlische media en dan alleen maar terzijde wordt geschoven.
En toch, het is een kwestie die de kern vormt van de kwestie Palestina.
Een recht om de generaties door te geven
Dit was de reden waarom Halima Aqel, 76, op 30 maart naar een van de bijeenkomsten van demonstranten kwam.Ze had haar zeven kleindochters meegenomen naar een gebied aan de oostelijke rand van de Zaytoun-buurt, aan de rand van Gaza-stad en tussen de commerciële handelspromenades van Nahal Oz en Karni - beiden lang onderbenut vanwege de 10-jaar oude blokkade van Israël in Gaza - en niet op 900 meter van het prikkeldraad hek en de betonnen muur die Israël heeft gebouwd rond de verarmde kuststrook.
"Ik droom er nog steeds van om terug te keren naar mijn dorp", zei Aqel na een selfie te hebben gemaakt van haar met haar kleindochters.
Aqel was zes toen zij en haar familie het dorp Burayr 7) moesten verlaten en, zoals zovelen van haar generatie, draagt ze nog steeds de sleutel van het ouderlijk huis, een sleutel die haar vader aan haar overhandigde toen hij stierf en die ze zal doorgeven aan een van haar zonen.
"Mijn deelname vandaag is om deze hoop op terugkeer te uiten. En als ik niet van de generatie ben die zal terugkeren, ben ik hier om de noodzaak om terug te keren in de gedachten en harten van mijn kleindochter te druppelen, "zei ze. "Ze kunnen de reis na ons voltooien."
Het is nu 70 jaar geleden dat de Nakba of catastrofe plaatsvond in 1948, toen meer dan 750.000 Palestijnen vluchtten of gedwongen werden hun huizen te ontvluchten en te landen in wat Israël zou worden.
Ze mochten nooit terugkeren om hun bezittingen terug te vorderen die in plaats daarvan ofwel in beslag werden genomen door de nieuwe staat en uitgedeeld aan 'alleen voor Jooden' aankomsten, of, zoals in het geval van zo'n 500 dorpen, vernietigd en achtergelaten om te verdwijnen.
Iets verder naar de grens met Israël, in het gebied van Malaka, nu op slechts ongeveer 700 meter van de rand van Gaza, waren 22 tenten opgetrokken, elk met de naam van een dorp of stad waar degenen binnenin in 1948 vandaan kwamen.
Een daarvan was gevuld met leden van de familie Labad en droeg de naam Ashkelon, een oude stad, nu één van de grootste steden van Israël in het zuiden, waar al-Majadal Asqalan 8) eens het thuis was van meer dan 10.000 Palestijnen.
Een boodschap aan de wereld
Ismail Labad, 58, vertelde The Electronic Intifada dat de tenten zijn opgericht in een poging om het internationale bewustzijn te vergroten en te "garanderen dat het recht op terugkeer wordt erkend door de internationale gemeenschap."Labad, een kledingverkoper, was aan het woord tijdens het voorbereiden van de lunch met een dozijn leden van zijn familie voor de witte tent die de naam droeg van de plek waar ze denken dat ze thuis zouden zijn en waarna een van zijn kinderen, Ibrahim, 12, bezig was met het verhogen van de Palestijnse vlag.
Honderden gelijkwaardige tenten werden opgericht van het zuiden naar het noorden in Gaza, beide op 30 maart en 6 april, en duizenden mannen, vrouwen en kinderen deden mee. De menigte werd niet afgeschrikt door de gewelddadige reactie op het eerste protest en kwam in de tweede week met duizenden terug 9).
Ze zullen ook voor de derde keer uitrukken. Het protest vertegenwoordigt een gevoel van eenheid onder de Palestijnen rond een kernoorzaak die de verschillen tussen facties overstijgt. Demonstranten hielden de Palestijnse vlag omhoog, niet hun factorkleuren.
De organisatoren 10) zeggen dat de reeks protesten een poging is om de wereld te herinneren aan zijn verantwoordelijkheden tegenover Palestijnse vluchtelingen, wier recht van terugkeer niet alleen wordt opgelegd door Resolutie 194 11) van de Algemene Vergadering van de VN, maar in artikel 13 12) van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
"De massale terugkeermars is een boodschap van Palestijnen aan de wereld om onze zaak te heroverwegen," vertelde Yahya Sinwar 13), het hoofd van Hamas in Gaza, aan journalisten bij het begin van het protest op 30 maart.
"De activiteiten van de mars zullen niet stoppen totdat we terug zijn in onze landen die 70 jaar geleden door Israël bezet werden."
1) https://electronicintifada.net/blogs/maureen-clare-murphy/israel-kills-15-palestinians-gaza
2) https://electronicintifada.net/blogs/maureen-clare-murphy/two-children-journalist-among-israels-latest-gaza-victims
3) https://electronicintifada.net/blogs/ali-abunimah/what-palestines-land-day
4) https://electronicintifada.net/blogs/ali-abunimah/israel-wants-protect-environment-it-massacres-gaza-marchers
5) https://www.hrw.org/news/2018/04/03/israel-gaza-killings-unlawful-calculated
6) http://mezan.org/en/post/22652/Demonstrations%20in%20the%20Gaza%20Strip:%20Eight%20Palestinian%20Protestors%20Dead,%20Including%20a%20Child,%20and%20489%20Injured
7) http://www.palestineremembered.com/Gaza/Burayr/index.html
8) http://www.palestineremembered.com/Gaza/al-Majdal-Asqalan/index.html
9) https://electronicintifada.net/blogs/maureen-clare-murphy/two-children-journalist-among-israels-latest-gaza-victims
10) https://www.thenation.com/article/with-the-great-return-march-palestinians-are-demanding-a-life-of-dignity/
11) https://unispal.un.org/DPA/DPR/unispal.nsf/0/C758572B78D1CD0085256BCF0077E51A
12) http://www.un.org/en/universal-declaration-human-rights/index.html
13) https://electronicintifada.net/tags/yahya-sinwar
Hamza Abu Eltarabesh is een journalist van Gaza.
Bron: https://electronicintifada.net/content/calling-world-conscience/23846?utm_source=EI+readers&utm_campaign=73b659a207-RSS_EMAIL_CAMPAIGN&utm_medium=email&utm_term=0_e802a7602d-73b659a207-299190909
Vertaald dor Maria vanuit
https://prepareforchange.net/2018/04/20/calling-on-world-conscience/
